İbret Levhaları

Resulullah’ın (asm) baban, Âişe’nin de annen olmasını ister misin?

 

“Size kendi içinizden öyle bir peygamber geldi ki, sizin sıkıntıya uğramanız ona pek ağır gelir. O size çok düşkün, mü’minlere çok şefkatli, çok merhametlidir.”

(Tevbe Suresi /128.)

 Bir bayram günü Peygamber Efendimiz (asm) evinden çıkmış, mescide gidiyordu. Yolda sevinçle oynayan çocuklara rastladı, hepsi bayramlık yeni elbiseler giymiş, sevinç içinde koşturuyorlardı. Fakat çocukların içinde zayıf, çelimsiz bir çocuk vardı. Onlar gibi mutlu değildi ve üzerindeki elbiseleri yırtık, eskiydi. Bir köşeye çekil­miş, oynayan çocukları izliyordu. Peygamber Efendimiz (asm) çocuğun yanına yaklaşarak:

“Sen niye arkadaşlarının yanında değilsin? Niye onlar gibi sen de gülüp oynamıyorsun?” buyurdu.

Çocuk karşısındakinin kim olduğunu bilmiyordu. Cevap verdi:

“Ben hem öksüzüm, hem de yetimim. Babam şehit oldu. Annem de başka biriyle evlendi.”

Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (asm) çocuğun elinden şef­katle tuttu. Saçlarını okşadı ve şöyle buyurdu:

“Resulullah’ın baban, Âişe’nin de annen olmasını ister misin?”

Çocuk karşısındakinin Peygamber Efendimiz (asm) olduğunu an­layınca birden toparlandı. Sevinçle, heyecanla cevap verdi:

“Ya Resulallah, nasıl istemem?”

Efendimiz (asm) bu cevabı alınca yetim çocuğun elini tuttu ve evi­ne götürdü. Evde onu yedirip, içirdi. Ona yeni elbiseler giydirdi.

Yetim çocuk bu şekilde tekrar arkadaşlarının yanına geldi. Arka­daşları ondaki bu değişikliği görünce neler olduğunu sordular. Çocuk da onlara Peygamber Efendimizin (asm) onu yanına aldığını söyledi. Bunu duyan çocuklar hüzünlenerek şunları söylediler:

“Keşke bizim de babamız şehit olsaydı da, bizi de yanına alsaydı…

 

2 Comments

  1. Bu haber gerçek mi? Kaynağı hangi Hadis kitabında geçiyor.
    Gerçek değilse iftira hükmündedir.
    Ayet evlatlığı reddederken böyle bir olay olabilir mi?

    • Biraz araştırsanız kaynaklara gayet rahat ulaşabilirsiniz. Kısa bir arama ile ulaştığımız bir kaynak. Bkz.: Hayâtü’s Sahabe, Yusuf Kandehlevî, Semerkand yay., c. 3, İstanbul, 2010, terc. Sıtkı Gülle, s. 53.

Leave a Comment

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

*