Kelimat Çiçekleri

Hoş geldin!

 

Elveda… Ne kadar hüzünlü bir kelime. İçi yakan ve gözleri yaşartan… Bir de bu kelimenin önüne “Yâ Şehri Ramazan” gelirse yüreklerin hüznü daha da katmerlenir. Oysa “hoş gel­din” kelimesi Ramazan’ın yanına ne kadar da yakışıyor.

Hoş geldin Yâ Şehr-i Ramazan…

Ramazanın ilk on günü bu sözü söyler sonra vedalaşma­ya başlarız. Hâlbuki ne kadar da çok beklemiş, hazırlanmış ve özlemiştik. Bu sevdiğimiz hâl zaman dilimine bağlı olduğu için, işte geldi ve gidiyor. Bize de arkasından “Elveda Rama­zan” demek düşüyor.

Peki, ister misiniz Ramazan hiç bitmesin, hep bizimle kal­sın?

O halde gelin zaman kavramından çıkalım. Şevval ayına girmek bitirmesin Ramazanımızı…

Çünkü hâlâ; yeni nazil oluyormuşçasına Kur’ân okuyabi­liriz.

Gece namazları kılabiliriz teravih yerine.

Akşam soframızda dostlarımızı ağırlayabiliriz iftar niye­tiyle.

Elimizde var olan her ne ise kardeşimizle paylaşabiliriz.

Şükrümüzü arttıran oruç tutabilir, pencereyi aralayıp ak­şam ezanını heyecanla bekleyebiliriz.

Dilimizi gıybetten, gözümüzü haramdan koruyabiliriz tıp­kı Ramazandaki gibi.

Belki her gece kandiller yanmaz ama olsun.

Gönlümüzün kandilleri ışıl ışıl olacaktır.

İftar topu, sahur davulcusu mu? Onların sesi kulağımız­dan hiç gitmedi ki…

O halde Şevval ayına girerken diyelim mi yine, yeniden, heyecanla “Hoşgeldin Yâ Şehr-i Ramazan!”

 

Leave a Comment

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

*