İlham

Kır kabuğunu!

Kalbimdeki en derin hisleri,

Duyarsan sen duyarsın.

Kalbimden geçen her şeyi,

Ancak yine sen anlarsın.

Ruhumun derinlerinde,

Tomurcuklanan sevgi ve hisleri,

Anlaşılması en zor duyguları,

Yine sen çözersin.

Bir arayış,

Bir hasret,

Tükenmez bir çırpınış,

Ömrün oldukça sürer.

Senin sevgine bu uzanış,

Ara gönlüm durma ara,

Bulursun yine kaybettiğin yerde.

Bir mavi çiçeğin güzel yüzünde,

Bir akar suyun gümbürtüsünde,

Bir kavak yaprağının çırpınışında,

Bir filizin açılışında

Neler söylenir bir duysan.

Senin kaybettiğin mana bu inan.

Gözünle değil,

Gönlünle bak.

Arasına en güzel hislerini,

Muhabbetini de kat.

Rabbini söylüyor,

Bütün mevcudat.

En güzel mevcut ki,

Sensin ey insan!

Ömrün bitmeden,

Sen de bu lezzeti tat.

Sen bir çekirdeksin,

Kabuğun da kâinat.

Kır kabuğunu,

Çöz çekirdeğini,

Bir filiz de sonsuza uzat.

Leave a Comment

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

*