Herkesin bir pencere gibi bakıp geçtiği şu dünya hayatında, belli bir ömür yaşayan insanlar, imtihan olmanın gereği olarak stabil ve tek düze bir hayat sürdüremezler. Yaradanın sıfatlarının nihayetsiz tecellilerine mazhar, eşref-i mahlukat olan insan, fıtratında tecelli eden esmasını ortaya çıkarmak, özündeki cevheri keşfedip, o isimlere aynalık yapmak için çeşitli hallere muhatap olup, bazen sağlık bazen afiyet içerisinde, hem hüznü, hem sevinci katmer katmer yaşar.
İnsan, şu alemde yalnızca bekçidir. Her şeyin asıl sahibi olan Cenab-ı Hak ise mülkün sahibi ve mülkünde dilediği tasarrufu yapandır. Allah (cc), mülkünde Esma-i Hüsna’nın tecellilerine bir meydan açmak için alemlerde ve insan bedeninde istediği tasarrufu yapar ki insanın fıtratındaki tecelliyatını görebilsin.
Alemde insanın arzu ve hevesatına uygun düşmeyen şeyler, uygun olanlardan daha fazladır ve onlarda nihayetsiz gaye ve maksatlar takip edilmiştir. Allah (cc) bu alemi insanın hevesatına göre tanzim etmemiştir. Fakat insan her şeyi kendine bakan cihetiyle değerlendirir ve memnun olmaz.
Cenab-ı Hak, kendi mülkü olan ve bize emaneten verdiği vücut elbisesine istediği vaziyetler verir. Aç eder, tok eder; hastalık verir, sağlık verir. Muhtelif esmalarının cilvelerini böyle gösterir. Tahkiki imana sahip olan Mü’min, hem dünyasını, hem ahiretini bu vaziyetler içerisinde sabır ve sebatla imar ve inşaa eder. İslam dini üzere olan insan, Hak Teala’nın mahiyetine verdiği her türlü kuvvelerini edep ve hakikat mertebesinde kullanır. Kanaatsizlik ve şükürsüzlük yerine ihlas, rıza ve iktisat gösterir.
Taklit mertebesindeki imanlar ne kadar tahkik mertebesine yükselirse, o nispette, insan maruz kaldığı hallere imanın verdiği şuur ve her an huzur-u İlâhî’de bulunmaktan gelen bir hal ile sabır ve sebat gösterir. Tecelliyatı görür ve böylece dünya hayatı manevi bir cennet olduğu gibi, ahiret hayatı dahi hakiki cennete dönüşür.
Yağmur Akcura
Yükleniyor ...
