Mustafa Çavuş (Güvenç) (1882–1939)
“Merhum, kıymettar ve çok fedakâr ve çok vefakâr ve sekiz sene bana hizmet eden bir marangoz kardeşimiz Mustafa Çavuş”
Kaderin bir cilvesiyle Barla’ya gönderilen Bediüzzaman’ın etrafında toplanan kutlu insanlardan biridir Mustafa Çavuş. 1882 yılında Barla’da doğmuştur. Üstad Hazretlerinin Barla’da bulunduğu sürede sekiz yıl hizmetinde bulunmuş sadakatli bir insandır. Mustafa Çavuş, her gün işten eve geldiğinde gözleri görmeyen babasının ve yatalak annesinin bakımını yaptıktan sonra çoluk çocuğuyla ilgilenirdi. Aynı zamanda ibadetlerini de hiç aksatmadan iman hizmetinde de bulunurdu. Mustafa Çavuş’un bereketli ve huzurlu geçen hayatı Üstad Hazretlerinin dikkatini çeker. Bir mektubunda; “Ahiret kardeşlerimden Mustafa Çavuş isminde bir zat vardı. Dininde dünyasında muvaffakıyetli görüyordum. Sırrını bilmezdim. Sonra anladım ki, o zat peder ve validesinin haklarını anlamış ve o hukuka tam riayet etmiş ve onların yüzünden rahat ve rahmet bulmuş. İnşallah aşiretini de tamir etmiş. Bahtiyar olmak isteyen ona benzemeli.” demiştir. Üstad Hazretlerinin Barla’daki ikametgâhının önündeki ulu çınar ağacının üzerindeki köşk ve köşke çıkılan merdiven ağaca hiç çivi çakılmadan Mustafa Çavuş tarafından yapılmıştır. Mustafa Çavuş 1939 yılında Barla’da vefat etmiştir.
Re’fet Barutçu (1886–1975 )
Re’fet Barutçu 1886 yılında İstanbul’da doğdu. Mekteb-i âliyeyi, mekteb-i harbiyeyi bitirip orduya katılmış ve yüzbaşı rütbesine kadar yükselmişti.
Re’fet Ağabey, “Çocukluğumdan beri hakaik-i diniyeyi çok merak eder, her fırsattan istifade ederek tetkikat ve tetebbuata bulunurdum. Ne yazık ki, emeline muvaffak olamazdım. Bu sebepten yeis ve nevmiyeye dûçar olurdum.” diyerek de dile getirdiği ruhundaki boşluğu doldurmak istiyordu. Bu yüzden askerlikten artan zamanlarında kitap okur, zamanın âlimlerini araştırırdı. Sahaflar Çarşısından aldığı, üstadın yeğeni Abdurrahman tarafından yazılan biyografisini de bir gecede okudu ve Said Nursi’ye olan merakı iyice arttı. Üstad’ı ilk kez Beyazıt Camiinde gördü fakat tanışma fırsatı olmamıştı. Yıllarca ruhundaki boşluğu doldurma gayreti, merak hissi ve sorup öğrenme azmiyle her gittiği yerde Bediüzzaman gibi bir âlim aradı. 1930 yılında bir akrabasını ziyaret için Isparta’ya gitti. Üstad’ın Barla’da yaşadığını öğrenince önce bir mektup yazdı. Aynı günlerde Said Nursi’den “Kardeşim, ben sizi ta o zaman talebeliğe kabul etmiştim. Ben sende asker ruhu görüyorum” gibi kerametvârî ifadelerin yer aldığı cevabî bir mektup gelince tanışma isteği iyice arttı ve Barla’ya gitti. Giderken zihninde birçok sual olmasına rağmen Üstad’ı gördüğünde soru sormayı unuttu. Geri dönerken merak hisleri iyice arttı. İlk sorularını Risale-i Nurların ilgili bahislerini okuyarak cevaplandırmaya çalıştı. Daha sonra Üstad’a sık sık mektup yazarak suallerini sordu. Sorduğu soruların bazıları Sevr ve Hut, İsm-i Âzam gibi mühim bahislerin yazılmasına vesile oldu.
Subay olarak İstanbul’da, Mısır’da, Yemen’de ve daha pek çok şehirde vazife yaptıktan sonra yüzbaşı iken emekli olan Re’fet Ağabey, Isparta’ya yerleşerek Risale-i Nur hizmetiyle meşgul olmaya başladı. Yazı çalışmalarını aksatacak kadar çok mektup yazıp soru sorduğu için Üstadının, “Yazı yazmakta tembel, sual sormakta çalışkan” şeklindeki tarizlerine maruz kaldı. Kimi zaman da “Maşallah şimdi siz ümit ettiğim tarzda risaleleri takip ediyorsunuz.” şeklindeki taktiğini kazandı.
Üstad’ın vefatından sonra kendisini Isparta’ya bağlayacak bir şeyin kalmadığını düşünen Re’fet Ağabey, İstanbul’a taşındı ve Risale- i Nur hizmetlerine orada devam etti. Bir yandan da Beşiktaş’taki Dibekçi Camiinde imamlık yaptı. Yaşı doksana yaklaştığı halde bile, “Kavaklarda oturan bir genç benden kendisine Kur’an öğretmemi istese veya Üstadımın küçük bir risalesinin talep etse, her gün Beyazıt’tan oraya gidip gelirim.” diyecek kadar şevkli ve heyecanlıydı. 1975 yılında vefat etti.
Kaynakça: Nur Talebeleri- İslâm Yaşar, Nurs Yolu- Necmeddin Şahiner
Yükleniyor ...
