Taşan yemeğin bulaşığını, sinir ola ola silerken anladım, öfkenin önce kişinin kendine zarar verdiğini. Eğer tencerenin altını kıssaydım bunu yaşamayacaktım. İnsan da öfkesini kontrol edebilirse zarar vermezdi muhtemelen…
Müminin vasfı öfkelendiğinde öfkesini yenendir. Sütün başından ayrılmadan ateşin ısısını ayarlayarak kabardıkça onun taşmasına mâni olmak bir mahârettir. Ne kadar öfkemizi, duygularımızı körükleyen şeyler olsa da öfkemizi kontrol edebilmeliyiz. Edemezsek taşan süt ya da yemeğin suyu ocağımızı kirletir. Temizlemek yine bize kalır. Kendi kendimize söylenerek yine biz temizleriz. Başkasına kızarken zarar bize dokunur, ocağı temizlemenin bize kaldığı gibi…
Öfkemizi kontrol altına almak için bize en güzel yol işte bu âyettir… “Onlar bollukta da darlıkta da Allah yolunda harcarlar, öfkelerini yenerler, insanları affederler. Allah işini güzel yapanları sever.”1
Dipnot:
- Âl-i İmrân Sûresi: 134.
Ayşenur Yaşar
Yükleniyor ...
