Ey köklerini peygamber kanı ile sulayan,
Meyvelerinde masumun sessiz ve nefessiz hıçkırıkları olan,
Dünyanın zakkum ağacı hükmünde olan,
Ve Allah’ın laneti üzerine olan kavim,
Sanma ki ölüm bize son olur,
Döktüğümüz kanlar toprakta yok olur,
Kalbindeki nefret bize ulaşır da ümitsizliğe yol olur,
Çünkü akıttığın kanlar bize cennete bilet,
Sana ise cehennemde ebedi alemine har olur,
Zulmünle bizi Rabbimize ve Canana arkadaş,
Kendini ise cehennemde zebanilere dilenci edersin,
Yani bil ki zulmün ile ancak kendine edersin,
Mühürlenmiş kalbinden nefretin çıkıp da bize ulaşır mı sanıyorsun,
Nefretin kalbini karartana kadar ancak seni yakacağını bilmiyorsun,
Biz öyle bir kuvvete iman ettik ki her şey güzeldir ve onun emrindedir,
Her şey O’ndandır ve O’na dönecektir,
Heyhat ne mutlu ki O’na O’nunla dönebilene,
Her şeyde onu bulup görebilene,
Şu hakikate şehadet edebilene,
“Kimin için Allah var, ona her şey var ve kimin için yoksa, her şey ona yoktur, hiçtir.”
Müşerref Ünal
Yükleniyor ...
