Şiir

Kâinatın mescidinde              

Yeryüzü bir mektep olmuş,

Aç gönüller Nur’a doymuş,

Şerri atıp hakkı koymuş,

Kâinatın mescidinde.

 

Telefonun ucunda Nur,

Kardeşlerim dersi okur,

Mazarrata diyorlar dur,

Kâinatın mescidinde.

 

Yıldızlar olmuş bir tesbih,

Zerre şems ile müsebbih,

Ruhlar hüşyar mütenebbih,

Kâinatın mescidinde.

 

Akşam derstir, sabah derstir,

Tembel olmak bize terstir,

Nur’un rüzgârını estir,

Kâinatın mescidinde.

Zerrede şemsi okurlar,

Ilmik ilmik Nur dokurlar,

Miskü amberdir kokular,

Kâinatın mescidinde.

 

Her biri bir veli gibi,

Lokman Hekim eli gibi,

Dertlilere deva gibi,

Kâinatın mescidinde.

 

Bir  olurlar binler gibi,

Kat kat açan güller gibi,

Milyonlarca diller gibi,

Kâinatın mescidinde.

 

Risaleler dizi dizi,

Çağırırlar sanki bizi,

Ders okuyor oğlu kızı,

Kâinatın mescidinde.

 

Ceset ayrı bir kalbimiz,

Gayrı değil biz kardeşiz,

Nur yoluna pervaneyiz,

Kâinatın mescidinde.

 

Anlatmaya gücüm yetmez,

Ne söylesen sözüm bitmez,

Görmeyince hasret bitmez,

Kâinatın mescidinde.

 

Nurten Yanmaz

 

Leave a Comment

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

*