Desen

“Bana bir kelime söyle” dedi. Başını eğdi… Düşündü… Ellerini çenesine koyup bir noktaya bakıp durdu. Neden sonra başını kaldırdı.

“İp” dedi…

“İp mi?”

“Evet, evet, ip.”

“Peki, nasıl bir ip?”

Yüzünde tebessüm belirdi. “Renk renk dedi… İnce ve renkli.”

“Demek renkli bir ip… Bu renkli iple ne yapmak istersin?”

Kendinden emin bir şekilde cevap verdi. “İnce ince işlemek bir kumaşa. Sarılmış makarasından yavaş yavaş çözüp, aheste aheste kumaşa nakşetmek.

“İpi nakışta kullandın, sonra ne yapacaksın?”

“Kumaşı elime alıp şöyle bir bakacağım. Üzerindeki deseni incelemek ne kadar hoş… İp, kumaşın üzerine sarılması neticesinde kendini unutturuyor. Ortaya çıkan desen artık dikkati çekiyor. İp ikinci planda. Desen ön planda…”

“Aynen, işlenmiş bir kumaşı eline alan kişinin dikkatini çeken desen ve motiftir. ‘Ne kadar güzel bir desen, nakış’ denilir. ‘Ne kadar güzel bir ip’ denilmez değil mi?”

“Evet… Ama o desenin ortay çıkmasına vesile iptir. İpin rengidir… Bu çok defa unutulur. Yahut fark edilmez. Öyle değil mi?”

“Doğru… İpin hâli unutulur. Oysa her ipin rengi farklıdır desen içinde. Kimi göz alıcı, gönül açıcı renktedir. Kimi ipin rengi ise koyu, karanlık… Ancak hepsi bir arada olunca güzel bir desen çıkar ortaya. Tek düzelikten uzak olmak ahenge vesiledir.”

Tebessümle dinledi onu… “Haklısın” dedi. “Sence hayatta böyle değil mi? Tek düze değil, ahenkli… Kimi zaman siyah ipler sarar hayatımızı, kimi zaman da cıvıl cıvıl renkler. Şöyle bir uzaktan bakınca ise muhteşem bir desen hâkim oluyor hayata.

Bize düşen de o desenin her hâlinin farkında olarak tebessümle kabul etmek. İlmek ilmek dokunan bu hayat nakışında Rabbimizin isimlerini okuyabilmek. O zaman her şey gerçek anlamını kazanacak aklımızda, gönlümüzde.”

Sustu… Arkadaşının gözlerinin içine baktı. Aynı şeyleri düşünüyor ve tefekkürünü paylaşıyordu. İçinden “Elhamdülillah” dedi. “Hayat içindeki tefekkürüme muîn olan bir dostum var. Rabbimin bana hayat deseni içindeki en güzel ihsanlarından.”

Ve bir kelimeden başladıkları tefekküre devam ettiler. Her kelime onları Rablerine götürüyordu.