Tefekkür Dünyası

Ancak yaşarken öğrenilirmiş

Annelik nedir?

Yavru nedir?

Doğum nedir?

Doğumun sancısı nedir?

Yavrunuzu kucağınıza verdiklerinde o his nedir?

Bunları hiç bilmezmiş insan

Ancak yaşarken öğrenirmiş.

Meğersem

Rabbim kulunu yaratırken,

Bir başka kulunu ona nezaret vazifesiyle terbiyesine emanet edermiş.

Ya baba?

Anne dokuz ay bir varlığı taşırken

Baba anneden geçen bir duyguyla hissedermiş.

Sancıyı anne çeker, baba ondan daha çok çeker…

Doğuma anne girer bir kere doğurur,

Baba kim bilir kaç kez doğurur…

Baba yavrusunu görünce mutluluk duygusunu, yavrusunun annesini de yanında gördüğü zaman yaşayabilirmiş…

Parçalar o kadar dağınık ki…

Bu parçaları bir araya getirip o huzuru yaşatan Rabbim, acı gibi zorluk gibi şeylerin içine yerleştirmiş huzuru, mutluluğu…

İşte bunun adına aile denmiş…

Hayatınıza

Şu yılda,

Şu günde,

Şu saatte diyerek, aileye yeni dahil olan üyenin doğduğunda hissettirdiği duygular vardır.

Varlığıyla bize huzur veren, anneliğin babalığın duygusunu yaşatan evlatlarımızla yeni duygular öğreniriz.

Bir doğum deyip geçmeyin,

Bir bebek doğarken aslında anne babasına binlerce yeni öğreneceği duygular vererek doğuyormuş.

Yaşarken öğrenmek bu olsa gerek,

Rabbim ikram etmiş, çok şükür diyebilmek.

Aslolan evlatlarınızın büyüdükçe, hayırlı birer evlat olduğunu gördükçe, işte o zaman huzurunuz daim oluyormuş…

Ya Rabbi zamanın şerlerinden ailemizi ve o yuvanın içindeki fertleri koru. Âmin…

 

Ayşenur Yaşar

Leave a Comment

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

*