“Kardeşler arasında buna “tefani” denilir. Yani, birbirinde fani olmaktır. Yani, kendi hissiyat-ı nefsâniyesini unutup, kardeşlerinin meziyet ve hissiyatıyla fikren yaşamaktır. Zaten mesleğimizin esası uhuvvettir.”
Bediüzzaman Said Nursi
Yermük savaşı esnasında, Haris b. Hişam, İkrime b. Ebu Cehil ve Ayyaş b. Ebû Rebi’a çok fazla yara almışlardı. Ve daha fazla dayanamayıp yere yığıldılar. Son anlarını yaşıyorlardı…
Bu sırada Haris b. Hişam (ra), su istedi. Askerlerden biri hemen kalkıp su getirdi. Haris’i (ra) doğrulttu ve tam içireceği sırada, Haris (ra), İkrime’nin (ra) ona baktığını gördü. Su getiren askere:
“İkrime’ye götür” diyebildi.
Asker suyu hemen İkrime’ye (ra) götürdü. İkrime’yi (ra) doğrulttu ve tam içireceği sırada, İkrime (ra), Ayyaş’ın (ra) kendisine baktığını gördü. Askere:
“Suyu Ayyaş’a ver” dedi.
Asker bu kez de Ayyaş’a (ra) gitti. Ama yanına varamadan o vefat etmişti. Hemen İkrime’ye (ra) geri döndü. Ama ona da yetiştirememişti. Haris’e (ra) yöneldi. Yanına varamadan o da vefat etti. Ve üçü de su içemeden vefat ettiler.
Üstadımızın bize öğrettiği tefani düsturunu böylesine yaşayan Sahabelerimize Rabbim rahmet etsin. Bizlere de onların şefaatini nasip etsin…
Şeyma Özdemir
Not: Hayatüssahabe kitabından alıntılanmıştır.