“Ey insanlar! Doğrusu biz sizi bir erkekle bir dişiden yarattık” buyuran âyetle rahimde doğanların ortak kaderi beyan edilmiş ve Allah iki cins olarak takdir etmiştir. Her iki cinse de kendine has kıymettar cihazlar takmış, his ve kabiliyetler vermiş imtihanını bunlar ile tamamlaması murad edilmiştir. Erkekte cesaret, kahramanlık, cömertlik, güç, himaye… Kadında şefkat, fedakarlık, koruma, planlama… Aynı ayetin (Hucurat 49.) devamında “Ve birbirinizle tanışmanız için sizi kavimlere ve kabilelere ayırdık” beyan eder ve en başta erkek ve dişi mabeyninde bir ülfet yakınlık koyarak birbirlerine ulaşmaları kavuşmaları teşvik edilir. Ta ki ilahi maksat en dar daireden (kadın ve erkeğin oluşturduğu aileden) genişleyerek bütün nesil ve kavimlere dağılsın. İlk tanışma ile çift olan kimseler o muhabbet saikasıyla hem kendileri hem evlatlarını yeni kimselerle kavimlerle kolayca tanıştırabilir. Tanıdıkça kendi eksiklerini yahut istidatlarını yekdiğerindeki güzel Esma tecellilerini keşfedip, ortaya çıkarabilir.
Asr-ı Saadetten ve vahyin gölgesinden uzak olan şu zamanımızda dalalet ve dinsizlik namına Kur’an’a her alanda muhalefet maalesef erkek ve dişi kimlikleri reddetmek, bozmak, birbirine karıştırmak suretiyle de karşımızda. Sebepler, sunulan şartlar, görenek ve modalar ne olursa olsun bizler iman nuruyla bu taarruzlarla mücadele edeceğiz alet ve parçası olmayacağız. Herhangi yaş ve konumdaysak Kur’an’ı ve sünneti düstur alacağız. Evlat abi/abla kardeş ve mutlaka anne ve baba olarak kendimize takdir edilen programa sadık kalıp son nefesimize kadar cehd ile inkişaf edeceğiz. Kendi vazifemize bakıp başkaların vazifesine karışmayacağız (mesela anneyim evlat yerine işler, koca yerine babalık hatta evlatla ilişkilerine fırsat bırakmayacak derecede müdahale etmeyeceğim veya anneliği babaya bırakacak kadar pasifleşmeyeceğim.) Elbette herkes bir değil daha pasif olan açığa çıkmamış ama o an lazım olan özellikleri için sabredeceğim teşvik edeceğim öğrenmesini sağlayacağım ama yerine yapmaya çalışmak eksiği tamamlamak olmuyor.
Günümüzde kadınların her alanda daha baskın hale gelmesi deyim yerindeyse firavunun erkek evlatları öldürüp kızları sağ bırakması kabilinden erkeklik vasıflarını öldürüyor. Baba da anneden fırsat bulup çocuğa o kahraman erkek haletini aksettiremiyor. Eşler birbirimizi tanıyalım seyredelim başarısından memnun olalım, zevk duyalım. Hani istemeyen kardeşin eliyle yapılması hoşunuza gitsin diye bir düstur var ihlas risalesinde. Baskın yönlerimizi sakin tutup eksiklerimize odaklanalım. Erkek ve kadın karı kocalıkta farklı cihetleri üstün baskın olabilirken anne babalıkta zayıf tarafları eksikleri olabilir. Bu noktada eşimize sessiz örnek olup çoğu zaman çekindiği durumla baş başa bırakalım ki üstesinden gelsin. Zira eş yerine meydana atılmak çocuğun annesinden/babasından arzuladığı ihtiyacı sağlamıyor bilakis erkekse babalığı kızsa anneliği öğrenememiş oluyor. Ayete dönecek olursak farklı milletler kabileler kadar eksik taraflarımız birbirimize ihtiyaçlarımız var ve erkek ile dişiden yaratılan mahluk kadar erkek ve dişiliğimizi bulmaya kendinde olmayanı birbirinde bulmaya muhtacız. Bu vaziyeti reddettiğimizde dar dairede erkek gibi kadın kadın gibi erkekler geniş de birbirine tahammül edemeyen yok edici yahut bozuk millet ve kabileler zuhur ediyor. Oysa birbirlerine yalnızca Allah dan korkmak ve rızasını bulmak noktasında yardımcı olsalar. Zira ayet “Muhakkak ki Allah yanında en değerli olanınız, O’ndan en çok korkanınızdır. Şüphesiz Allah bilendir, her şeyden haberdardır” olarak sonlanıyor.
Çocuk mu çocuk zaten sizi takip ediyor.
Feyza Ertem
Yükleniyor ...
