Şiir

Zeytin gözlerin

Minik ellerini kaldırmış havaya

Büzülmüş dudakları, yanakları al al.

Kara gözlerinde korku ve teslim.

Savaşın en aciz ve masumu kime bu sitem?

Kurtlar sürüsü dalmış yurduna

Nerede annen, baban, hani kardeşlerin?

Bir zulüm ateşi sarmış âlem-i İslâmı,

Her yer harabe, her yer Kerbela.

Büyük kafaların çok önemli işleri var.

Nesli tükenen hayvancıkların derdindeler.

Kimi saltanat, kimi taht peşinde,

Kimi odun taşır, fitne ateşine.

Bir okuyabilselerdi gözlerinin dilini.

Kim duyar, kalbinin çatlarcasına çırpınışını?

Kim tutar yumuk yumuk öpülesi ellerini?

Bir kenarda kalsın bütün sanat eserleri.

Senin resmini asalım,

Dünyanın kanlı duvarlarına.

Utancı olsun insanlığımızın,

Savaşın yetimi…

O korku dolu zeytin gözlerin…

 

 

Leave a Comment

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

*