“En âzam derecede, en eblağ bir surette, Kur’ân vasıtasıyla en ahsen bir tarzda rehberlik eden ve risaletin vazifesini en ekmel bir tarzda ifa eden, bilbedâhe o zattır (asm).”
Bediüzzaman Said Nursi
Hz. Ümmü Kays (ra), küçük oğluyla beraber Efendimizi (asm) ziyarete geldi. Efendimiz (asm) küçük çocuğu kucağına aldı. Onu sevip okşarken, çocuk kucağına küçük tuvaletini yaptı.
Hz. Ümmü Kays (ra) hemen evladını almaya yeltendi, çok üzüldü, mahcup oldu. Fakat Efendimiz (asm) çocuğu sevip okşamaya, onunla oynamaya devam etti.
Çocuk tuvaletini tamamen yaptığında, su istedi. Islanan yere su döktü. Daha sonra çocuk suçluluk duygusuna kapılmasın diye ona tebessüm edip, öptü.
***
Benzer bir hadise torunuyla da yaşanmıştı. Efendimiz (asm) uyurken torunu gelmiş, göğsünün üstüne oturmuş, o esnada tuvaleti gelince tutamamıştı. Vaziyeti gören Hz. Enes (ra) hemen çocuğu almak üzere koşturunca, uyanan Efendimiz (asm):
“Ey Enes, bırak kalbimin meyvesi olan oğlumu” dedi.
***
Yine bir gün, Efendimiz (asm) torunu ile oynarken, torunu karnına çıktı. Ve küçük tuvaletini yapmaya başladı. Çevresindekiler hemen müdahale etmek istediler. Efendimiz:
“Oğlumu bırakın, işi tamamlanıncaya kadar onu korkutmayın.”